زیکر و دوعاى بیستنی خوێندنی كه‌ڵه‌شێر و زه‌ڕینی گوێدرێژ و وەڕینى سەگ: ماڵپەڕی وەڵامەکان
زیکر و دوعاى بیستنی خوێندنی كه‌ڵه‌شێر و زه‌ڕینی گوێدرێژ و وەڕینى سەگ
پرسیار:

ئایا لە کاتى خوێندنی كه‌ڵه‌شێر و زه‌ڕینی گوێدرێژ و وەڕینى سەگ سوننەتە چ زیکر و دوعایەک بکرێ؟

پێغەمبەرى خوا دەفەرموێ : «ئه‌گه‌ر گوێتان له‌ خوێندنی كه‌ڵه‌شێر بوو ئه‌وه‌ داوای فه‌زڵی خودا له‌ خودا بكه‌ن  (اللَّهُمَّ أَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ) واته‌: خودایه‌ داوای فه‌زڵ و به‌خشین و گه‌وره‌یی خۆتت لێ ده‌كه‌م. چونكه‌ به‌ ڕاستی ئه‌و كه‌ڵه‌شێره‌ له‌و كاته‌دا فریسشته‌ ده‌بینێت.

 هه‌روه‌ها، ئه‌گه‌ر گوێتان له‌ زه‌ڕه‌ی گوێ درێژ بوو ئه‌وه‌ په‌نا بگرن به‌ خودا له‌ شه‌یتانی نه‌فرین لێ كراو  (أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيْمِ) واته‌: په‌نا ده‌گرم به‌ خودا له‌ شه‌یتانی نه‌فرین لێكراو چونه‌ به‌ ڕاستی ئه‌و گوێ درێژه‌ له‌و كاته‌دا شه‌یتان ده‌بینێت» (١).

وە سەبارەت بە وەڕینى سەگ :

پێغەمبەرى خوا دەفەرموێ «ئه‌گه‌ر گوێتان له‌ وه‌ڕه‌ی سه‌گ و زه‌ڕه‌ی گوێ درێژ بوو له‌ شه‌ودا ئه‌وه‌ په‌نا بگرن به‌خودا له‌ شه‌یتانی نه‌فرین لێ كراو  (أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيْمِ)  چونكه‌ به‌ڕاستی ئه‌وان شه‌یتان ده‌بینن و ئێوه‌ نایان بینن» (2)


(١) البخاري مع الفتح 6 / 350 ومسلم 4 / 2092 {وصحابي الحديث هو أبو هريرة (رضي الله عنه)}.

(2) أبو داود 4 / 327 وأحمد 3 / 306 وصححه الألباني في صحيح أبي داود 3 / 961 {وصحابي الحديث هو جابر بن عبد الله}.

سەردان: ٢,٣١٠ بەش: زیکرەکانى موسڵمان